In gedachten stap ik met je mee

Suffend achter het stuur, Santana op ‘u’ decibels om wakker te blijven. Smachtend naar slaap, semelen de shoots binnen. Van gisteren en vandaag. En weer sla ik richting ‘thuis’ in terwijl ik geen thuis meer heb. Een stuk huis wel. Ik keer mijn stuur en plots merk ik hem op, rechts van de baan,  de politieman geknield in de schemer achter zijn verrekijker op statief.  WTF?

Zijn lief , gisteren. Hij heeft zich het perfecte lief aangemeten, in niets op mij gelijkend, als dat geen opluchting was. Ze droeg wel mijn kleur en hij dat rood hemd, dat we samen zorgvuldig uitgekozen hadden, ginds. Zij zal zijn zaakjes regelen, iets waar hij noch ik  – de chaote, de van de troon gestoten ex-genote – in uitblonken. Gearmd lopen we langs  zijn huis in de Kwezelstraat. ‘Daar woont hij’, wijs ik, we zullen vast elders ons plasje moeten doen. ‘Ja, daar in de Zeppos‘, wijst zij op haar beurt, ‘naar ’t schijnt is ’t daar goed’. Welwillende waiters walsen langs bar en tafels. En dan is er plaats voor twee en een wijntje.

-Vertel, vertel.

-Nee, vertel gij!

-Gij eerst.

-Doe eerst je pakje open. Ze bekijkt nieuwsgierig de kleine spullen in het blauwe kaftpapier. Ik weet dat haar rugzak al gepakt is, zorgvuldig gewogen en toch zal ze het nodig hebben. Een pakje papieren zakdoekjes ‘voor de eerste tranen’, leest ze harop.

-Ho, die zullen rap op zijn, nog voor ik in ’t Baskische Saint-Jean-Pied-de Port ben! En zijn dat apart verpakte koekjes? vraagt ze. Nee hoor, bruistabletten voor vermoeide voeten. En dat? Een Europese landkaart met alle wegen naar Santiago de Compostella.

-Die laat ik thuis.

We lachen , smullen, hebben het over het ‘kruis-punt’ in ons leven, over gemis, verlies en loslaten en  over forfait geven voor de pelgrim-voordracht dezelfde avond, ik toch. Te moe, te weinig slaap. Een innig afscheid op de stoep. In gedachten stap ik met je mee. Ook dat stond er.

http://www.tijdonderweg.blogspot.com/

~ door pyreja op maart 31, 2010.