Franse WC’s

En toch zal het moeten. Hier afsluiten en dat wordt met de keer moeilijker, het lijkt op dralen terwijl ik niet stilsta. Vroeger – hoor mij nu, ik spreek al over vroeger – was je met twéé om de boel af te sluiten. Volgende keer moet ik maar een lijstje maken met 1: …

Wat moet er op nummer één? Afwas? Valiezen? Bloemen begieten? Zwembadfilter uit zetten? Poetsen? Tanken? Nee, dat kan onderweg. Auto inladen? Mij aankleden misschien?

Ik hul mijn Evakostuum in een jeansrok en topje, BH gooi ik in de rieten mand, er moet niets knellen onderweg. De reis op zich is al knellend genoeg, toch als je zonder papieren zit.  Bij vijfendertigenhalf verlaat ik mijn Franse stek van twee weken, sluit de groene poort en werp de sleutels in de brievenbus van de buurvrouw. Barvoets duw ik de gaspedaal in, maar dan onmiddellijk op de rem want de GPS staat nog zwart te blinken. Na vijf kilometer is het al van dattem: ‘keer om’, net nu ik de tolwegen wil vermijden. Maar ik volhard, met mijn blik op het Noorden, de zon links van mij: Westelijk, kan het niet missen.

Na vijf uren rijden willen mijn benen een strekoefening, mijn blaas een ander. Op een Franse WC?  De hoefijzervormige met een gat in ’t midden zie je gelukkig niet meer, beweert mijn vriendin die maandelijks naar Frankrijk trekt. Toch wel, hoor, meen ik, ga maar eens in Aire , ik-zeg-maar-wat -‘Le Bon Vent’, daar vin je ze nog.  Veel beter af ben je niet bij de tankstations. Je krijgt een Westers WC maar op een bril moet je niet rekenen. Knap vervelend want wie waagt zijn billen op dat koud porselein? Hoeveel spatten van de voorganger zijn er achtergebleven ? Aids ga ik er niet van krijgen en schimmels ook niet maar ik vertik het neer te zijgen op verdacht materiaal, zelf na een veeg met WC-papier. Omdat ik geen plastuit rijk ben en ik een boodschap kwijt wil, moet ik een houding aannemen die geen naam heeft. Bukken met gespreide benen benaderd het nog best maar dan wel half door de knieën als ik het droog wil houden. Terwijl ik het hoor klateren kijk ik benieuwd tussen mijn benen en even ben ik in de war want straalloos. Waar is mijn waterstraal?! Ik zak iets dieper door en ja hoor: daar op de achtrrand krijgt het porselein een andere kleurtje. Oeps! Ik richt mijn bekken een paar graden voorwaarts en dan gaat het de goede richting uit. In. Met opgetrokken slip sta ik beduusd naar de plas achter het WC te turen en meteen is het mysterie van al mijn Franse WC bezoeken opgehelderd.

– Zeg, ’t was wéér éne plas achter ’t WC!

Met grote verontwaardiging.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ps: Het heeft een naam: Hangend plassen!

Boven WC  hangend plassen? Je loopt een grotere kans op een blaasontsteking. Dat blijkt uit onderzoek van het Nederlandse tijdschrift gezondNU. Veel mensen met blaasontsteking blijken volgens het tijdschrift ‘hangend’ te plassen.
Risico’s
Volgens het tijdschrift is dat ook niet zonder risico’s: ook hiervan kunnen mensen blaasontsteking krijgen. Bovendien kunnen darmen en nieren extra worden belast. Door het ophouden van de plas zouden afvalstoffen zelfs via de darmen in de bloedbaan kunnen worden opgenomen.
Mensen mijden vooral contact met de wc-bril op parkeerplaatsen langs de snelweg (81 procent), bij benzinestations (80 procent), in de trein (75 procent), bij openbare toiletten in het stadscentrum of in winkels.
Alternatieven
Een groep ondervraagden kiest voor een alternatief voor de wc-bril: ze gaan wildplassen op straat of in de berm. GezondNU wijst erop dat ook die keuze risico’s met zich meebrengt: een boete van ongeveer 75 euro.
De redactie van gezondNU concludeert dat de angst voor vieze wc-brillen eigenlijk relatief is. De duwstang van een winkelwagentje is volgens het blad over het algemeen veel meer verontreinigd met bacteriën. (anp/sam)

~ door pyreja op mei 23, 2010.